De eerste stap zetten, met beide benen stevig op de grond staan. Zomaar twee gezegdes die goed functionerende voeten veronderstellen. Maar wat als je voeten niet doen wat je van ze verwacht? Als de pedicure niet verder komt dan steeds opnieuw de likdoorns of het eelt onder je voeten weghalen? De hardloper of wandelaar kennen het probleem uit eigen ervaring. En hoe belangrijk zijn voeten wel niet voor diabetespatiënten?! Zomaar even als voorbeeld: een verandering van de stand of de vorm van de voet kan in combinatie met neuropathie en/of vaatlijden vervelende gevolgen hebben. Ik ging op zoek naar een antwoord en concludeerde dat je in Nederland dan het beste af bent bij een in het BIG geregistreerde podotherapeut. In Bilthoven vond ik een goed bekend staande praktijk met twee therapeuten. Met een van hen, Bart van Ojen, heb ik een afspraak op de praktijk in een lommerrijke laan in Bilthoven. Bart is bijzonder, hij heeft na zijn vierjarige HBO opleiding tot podotherapeut nog een tweejarige post- HBO opleiding gevolgd tot diabetespodotherapeut. In Nederland zijn hier slechts een dikke honderd van.
Tien minuten voor ons interview zit ik in de in lichte kleuren geschilderde wachtkamer om de sfeer te proeven. Een lange houten tafel met daarop een glazen waterkan en glossy magazines zijn er om het wachten te veraangenamen. En voor het portie dagelijks geluk zie ik ook de Happinez nog liggen. Een jonge man begeleidt een oude dame behulpzaam naar buiten, voegt haar nog enkele vriendelijke woorden toe en…. stapt vervolgens op mij af. Alhoewel Bart in eerste instantie wat lijzig overkomt, vallen zijn heldere blauwe ogen mij direct op. Die ogen behoren tot één van zijn belangrijkste instrumenten, want het is millimeterwerk om goed passende zolen of orthesen te vervaardigen. Ik besluit gelijk maar de knuppel in het hoenderhok te gooien.
“Wat is het voor een mens die van het liggen aan iemands voeten zijn beroep heeft gemaakt?”Bart kan deze provocatie wel hebben: ik zie een twinkeling in zijn ogen terwijl hij antwoordt. “Bij het eerste consult doe ik een aantal werkzaamheden: de anamnese, inspectie, palpatie/functieonderzoek, ganganalyse (hoe loopt iemand?) en uiteraard een schoeninspectie. Al op jonge leeftijd wist ik dat ik mensen wilde helpen en langzamerhand werd mij ook duidelijk hoe. Zelf ben ik een fervent hardloper, loop regelmatig een halve marathon. Toen ik twijfelde tussen een studie fysiotherapie en podotherapie gaven de werkzaamheden voor mij de doorslag. Met name de onderste extremiteiten van het lichaam, dus rug,heup, enkels, knie en voeten, kortom het bewegingsapparaat, hebben mijn interesse. Daarnaast verricht je als podotherapeut ook handenarbeid middels het vervaardigen van zooltjes, orthesen en, zo nodig, aanpassingen van de schoen.“ Ik raak steeds meer geïnteresseerd: Bart doet meer dan zooltjes maken en de rekening daarvoor opsturen….“ Maar Bart, met de onderste extremiteiten bezig zijn, is dat niet een beetje saai?” En dan verrast hij mij met zijn antwoord. “Ik heb bijna geen dag dat ik twee dezelfde typen mensen tegenkom met eenzelfde klacht. Je ziet, als je mensen langer onder je hoede hebt, hun voeten veranderen. Gelukkig ook bij diabetespatiënten en vaak ten goede. Dit kan ik overigens niet alleen realiseren, ik overleg met de orthopedisch schoenmaker, heb contact met huisartsen, vaatchirurgen, verpleegkundigen en pedicures. Naast deze praktijk heb ik ook een spreekuur bij een orthopedisch schoenmaker en bezoek ik verpleeghuizen.”“ Bart……” . Verder kom ik niet want er wordt op de deur geklopt en een fors gebouwde man loopt binnen. Op een quasi brommerige toon legt hij een dossier op het bureau met de woorden: “het lijkt hier vandaag de Kwikfit wel, voor negen uur gebeld en om 12.00 uur weer op weg.”
Een gulle lach overspoelt het gefronste gelaat van Bart. De binnenkomer blijkt zijn collega Michiel met wie hij binnenkort naar Londen gaat voor een vierdaags congres over de nieuwste ontwikkelingen op het vakgebied. Het is mij inmiddels duidelijk geworden: Bart is een therapeut met hart voor voeten.